నేను మన సూరి కథ రాశాక, ఇప్పుడల్లా అనారోగ్యాల మీద రాయకూడదు అని అనుకున్నా, కానీ ఆ నియమం వెంటనే పక్కన పెట్టి ఈ కథ రాస్తున్నా. ఎందుకు రాశానో ఈ కథ చివరలో రెండు మాటలుగా చెప్పాలనుకున్నా.
నేను 2012 న ఉద్యోగ నిమిత్తం చెన్నై నుండి హైద్రాబాదుకు బదిలీ అయ్యాను. ఇంకా విద్యాసంవత్సరం పూర్తి కాకపోవటంతో కుటుంబం చెన్నై లోనే ఉండిపోయింది. నా మకాం మా అన్న దగ్గర. ఏవో సెలవులు ఉండటంతో సుప్రియ, పిల్లలు మరియు అమ్మ కూడా హైదరాబాద్ వచ్చి వున్నారు.
ఒక శనివారం ఉదయం లేచి, మా అన్నా వాళ్ళ బాల్కనీలో వేప చెట్టు నీడలో కూర్చొని పేపర్ చదువుతూ ఉండగా, అమ్మ నాకు తేనీరు ఇచ్చి, నన్ను ఒక్కసారి డాక్టర్ కి చూపించరా అని అడిగారు. నాకైతే ఒక్కసారి చాలా సిగ్గుగా అనిపించింది, ఎంత నలతగా వున్నా, డాక్టర్ దగ్గరకి ఎంతో బలవంతం చేస్తే కానీ రాని అమ్మ, తనకై తాను వచ్చి డాక్టర్ దగ్గరకు తీసుకెళ్ళరా అని అడిగేదాకా నేను స్పృహలో లేనా అని.
తాను కొంత కాలం నుండి మతిమరుపుతో బాధపడుతూ వున్నారు. ఉదాహరణకు అందరం భోజనాలకు కూర్చున్నాక, తనకు పెరుగు కావాలంటే, నాకు అది అందించరా అనే వారు, అది అంటే ఏమిటి దానికి పేరు లేదా అంటే, ఎంతో ఆలోచించి మరలా అది ఇవ్వరా అనే వారు పెరుగు చూపిస్తూ, పెరుగు పేరు స్ఫురించక. అలా తాను మనుషులు మరియు వస్తువుల పేరుల కోసం తడుముకోవటమా చాలా ఎక్కువగా జరిగేది అప్పట్లో.
మా అమ్మకి మొదటి నుండి జ్ఞాపశక్తి అమోఘం. అప్పటికప్పుడు కనీసం ఒక శత పద్యాలు చెప్పగలరు, వేమన, భాస్కర, సుమతి శతకాలు నుండి మరియు భర్తృహరి సుభాషితాలు, చాటువులు మొదలగు వాటినుండి. తెలుగు పదహేళిలు, పద వినోదాలు పూర్తి చేయాలంటే నేను మా అమ్మ సహాయం తీసుకోవాల్సిందే.
నేను ఎప్పటికప్పుడు నా కథలలో మా అనీల్గాడి ప్రసక్తి తీసుకు రాకూడదు అని అనుకున్నా వాడు నాకు తెలియకుండానే వచ్చేస్తుంటాడు. వెంటనే వాడికి చేశా, ఇలా ఉందిరా అమ్మకి, ఒక మంచి డాక్టర్ పేరు చెప్పు, నేను వెంటనే తీసుకెళ్లాలి అని.
వాడు పదినిమిషాలు అయ్యాక చెప్పాడు, అమిత్ అని మా ఇంటి దగ్గర ఒక యూ.కే నుండి తిరుగు ముఖం పట్టిన డాక్టర్ వున్నాడు, చాలా మంచి డాక్టర్, వెళ్లి చూపించు అని. ప్రస్తుతం అదే డాక్టర్ మా వాడికి చాలా చెడ్డ అయి యున్నాడు అది వేరే విషయం. మా వాడికి ఏదొచ్చినా పట్టలేమని మీకిప్పటికే అర్థమయ్యుండాలి.
సరే అని మా అమ్మని, వాడు చెప్పిన అప్పటి చాలా మంచి డాక్టర్ అయిన అమిత్ దగ్గరకు హుటా హుటిన తీసుకెళ్లిపోయాను. ఆయన బి.పి వగైరాలు చూసి, ఆవిడ రిఫ్లెక్స్ లు టెస్ట్ చేసి, పలు ప్రశ్నలు సంధించి, ఇదంతా వయసుతో వచ్చిన మతిమరుపు అని తేల్చేసి, కొన్ని ఆయన పెట్టిన షాపులోనే దొరికే మందులు రాసి, ఎందుకైనా మంచిదని సి.టి స్కాన్ చేయించమని చెప్పి, అది కూకట్పల్లి లోని భద్రం డయాగ్నోస్టిక్స్ లోనే చేయించమని పదే పదే చెప్పి పంపాడు.
అబ్బా ఈరోజు చాలా కష్టపడ్డావురా, ఇప్పటికి ఇంటికెళ్లి నువ్వు రెస్ట్ తీసుకున్నాక రేపు స్కాన్ తీయించుకకుందామని మా అమ్మ స్కాన్ ని ఎగ్గొట్టాలని చూసినా, నేను వినకుండా నేరుగా భద్రానికి తీసుకెళ్లిపోయా మా అమ్మని. స్కాన్ ఫలితం వెంటనే ఇచ్చేసారు. ఫ్రంటల్ టెంపోరల్ రీజియన్ లో ఓ కార్క్ బాల్ సైజు లో ట్యూమర్ కొట్టొచ్చినట్టు కనపడుతుంది ఆ స్కాన్లో. అటు పిమ్మట తనని కలిసిన మాతో చెప్పారు అమిత్, సర్జరీ వెంటనే చేయించమని, ఎస్.ఆర్ నగర్ లో ఒక న్యూరోసర్జన్ కి కూడా రెఫర్ చేసేశాడు.
అప్పుడు మొదలయ్యింది మా అసలు కష్టమైన సంధికాలం. అభిప్రాయం, రెండవ అభిప్రాయం, రెండవ అభిప్రాయం మీద మరల అభిప్రాయాల పేరున ఎక్కని హాస్పిటల్ గుమ్మం లేదు. ఇక్కడ వింత ఏమిటంటే కొందరు డాక్టర్స్, అడ్మిట్ కానిదే అభిప్రాయం కూడా చెప్పము అనటం. మెడ్విన్ లో అడ్మిట్ అయ్యి ఆపరేషన్ మరునాడే అని చెప్పటం తో మేము సన్నిద్ధంగా లేము అని, మా రిస్క్ మీదే డిశ్చార్జ్ అవుతున్నామని రాసిచ్చి మరీ పారిపోయి వచ్చాము కూడా.
యశోదలో పని చేసే ఇద్దరు డాక్టర్ దంపతులు మా స్నేహితుడైన నరేంద్రుడి అపార్ట్మెంట్ నివాసులవ్వటంతో, వారి రిఫరెన్స్ తో నేను అనీల్గాడు మా అమ్మని తీసుకొని చివరగా యశోదకు బయలుదేరాము, దారిలోనే ఉండగా మా నరేంద్రుడు ఫోన్ చేసాడు, సర్జరీకి మన నిమ్స్ చాల ప్రసిద్ధి అని, అక్కడ పని చేసే డాక్టర్ విజయ సారథి మంచి అనుభవజ్ఞుడని, తాను అక్కడ వున్న యూనియన్ లీడర్ ద్వారా అడ్మిషన్ సంపాదించేశాను, వెళ్లి అడ్మిట్ అయిపొమ్మని.
అలా అడ్మిషన్ ఇప్పించిన ఆ యూనియన్ లీడర్ కి మరియు మా నరేంద్రుడికి నేను జీవితాంతం కృతజ్ఞుడను. అలా అమ్మని చేర్పించటమేమిటి సర్జరీ ఏర్పాట్లు జరిగిపోవటం వెను వెంటనే జరిగిపోయాయి.
నేను, నెల్లూరి నుండి వచ్చిన మా చిన్న అక్క వున్నాము మా అమ్మతో అన్ని రోజులు. సర్జరీ కి ముందు మరియు వెనక. నాకు ఇంకా గుర్తు రేపు సర్జరీ అనగా ముందు రోజు సాయంత్రం అమ్మకి గుండు చేసేటప్పుడు నేను ఎంతటి ఉద్వేగానికి లోనయ్యానో, కొన్ని గంటలు అయ్యాక అలవాటు పడిపోయి ఆ గుండులో పదేళ్ల వయస్సు తగ్గి ముద్దు ముద్దు గా వున్నావు అని అమ్మకి కాంప్లిమెంట్స్ ఇవ్వటం.
మరునాడు సర్జరీ ప్రిపరేటరీ హాల్ లో నేను, అక్క మా అమ్మతో సహా ఎదురు చూస్తుండగా నన్ను వెళ్లి సర్జరీకి కావాల్సిన స్కాల్పెల్స్ లాటి ఆపరేటస్ ని ఎదురుగా వున్న మెడికల్ షాపులో కొనుక్కు రమ్మని పంపి, నేను తిరిగి వచ్చేసరికి అమ్మని థియేటర్ లోకి తీసుకెళ్లిపోతే నేను తనని తిరిగి చూడగలనా అనే సందేహంతో హతాశుడనవటం, ఐదున్నర గంటలు నేను మా అక్క మా అమ్మకోసం ఎదురు చూడటం, క్షేమంగా తిరిగి వస్తే నేను కొండకు వచ్చి గుండు చేయుంచుకుంటానని మొక్కుకోవటం, రికవరీ రూమ్ లోకి వెళ్లిన మాకు తనకి మెలుకువ రాగానే మా అమ్మ అడిగిన మొదటి ప్రశ్న “సాకేత్ కి సర్జరీ అయ్యిందా, వాడికి మెలుకవ వచ్చిందా”, అని అడగటం ఇంకా గుర్తే.
ఆ సాకేత్ మా అమ్మతో పాటు సర్జరీ చేయించుకున్నా పదేళ్ల బాలుడు. ఆ ప్రశ్నతో నేను మా అక్క ఊపిరి పీల్చున్నాము, మా అమ్మ బుర్ర చెక్కు చెదర లేదు అని. తన రికవరీ చాలా వేగంగా ఉండటంతో ఒక్క రోజే ఐ.సి.యూ మరియు ఓ ఐదు రోజులు పోస్ట్ ఆపరేటివ్ కేర్ లో ఉంచి డిశ్చార్జ్ చేశారు. ఈ సర్వీసెస్ అన్నిటికీ నిమ్స్ లో అయిన ఖర్చు కేవలం నలభై వేలు, అదే ఏ కార్పొరేట్ ఆసుపత్రిలో అయితే లక్షల్లోనే.
ఆ తర్వాత ఒక సంవత్సరం మాకు చాలా కష్టం గానే గడిచాయి. అమ్మకి అప్పటికప్పటికి ఫిట్స్ లాగ రావటం, మేము వెంటనే తనని ఎమర్జెన్సీ కి షిఫ్ట్ చేయటం. అలా గడిచిన సంవత్సర కాలం లో నాలుగైదు సార్లన్నా మేము తనని ఐ.సి.యూ కి తీసుకెళ్లి ఉంటాము.
చాలా మార్లు నేను ఆఫీసులో ఉండగా జరగడంతో సుప్రియ 108 కి కాల్ చేయటం, అమ్మని అంబులెన్సు లో వేసుకొని ఆసుపత్రికి చేరటం, నేను అనీల్గాడు మా ఆఫిసుల నుండి ఆసుపత్రికి చేరటం జరిగేవి. ఈ విషయం లో సుప్రియా ధైర్యాన్ని, మా అనీల్గాడి ఓపికని మెచ్చాల్సిందే.
ఒకసారి తాను అలాగే ఫిట్స్ తో విరుచుకు పడిపోగా మేము ఎప్పటిలా వెళ్లే ఓ పెద్ద కార్పొరేట్ హాస్పిటల్ దూరం అవ్వటంతో, అవసరార్థం ప్రధమ చికిత్స అయినా చేయిద్దామని దగ్గర లో వున్న ఓ చిన్న హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్ళాము.
అక్కడ వాళ్ళు ప్రధమ చికిత్సతో పాటు తనని ఐ.సి.యూ లోకి షిఫ్ట్ చేశారు ఆబ్సెర్వేషన్ కోసం. ఆరోజు నేను మా అనీల్గాడు మరియు మా జగ్గూ గాడు ఆ హాస్పటల్ వెయిటింగ్ హాల్ లోనే నేల మీద నిద్రపోవటం నాకు ఇంకా గుర్తు. మరుసటి నాడు అమ్మ కోలుకున్నాక, అక్కడ వున్న నాగవేంద్ర రావు అనే జనరల్ ఫిజిషియన్ అమ్మ సమస్య సోడియం లెవెల్స్ పడిపోవటం వలననే అని కని పెట్టారు. అటు పిమ్మట మా అమ్మకి ఎప్పటికీ ఫిట్స్ రాలేదు.
నేను ఈ కథ ద్వారా చెప్ప దల్చుకున్నది వయస్సు మళ్ళిన తలి తండ్రులున్న వారు, వారికి ఏమన్నా సమస్య రాగానే వెంటనే స్పందించి చూపించటం మరువకూడదు.
ఎంతో పేరు ప్రఖ్యాతులున్న కార్పొరేట్ హాస్పిటల్లో దొరకని పరిష్కారాలు సమర్థులైన వైద్యులుంటే చిన్న ఆసుపత్రుల్లో దొరకవచ్చు. మనం ఎన్ని సంకట పరిస్థితుల్లో వున్నా మన పక్కన హితులుంటే అన్నీ సంకటాలను దాట వచ్చు.
Leave a Reply